سقط جنین، خاتمه دادن به بارداری به صورت طبیعی یا با مداخله پزشکی، موضوعی پیچیده و چندوجهی است که از دیرباز مورد بحث و جدل‌های فراوانی قرار گرفته است. این بحث‌ها ابعاد مختلفی از جمله اخلاقی، قانونی، اجتماعی و روانی را در بر می‌گیرد.
دیدگاه‌های مختلفی درباره این موضوع وجود دارد. برخی معتقدند که از لحظه لقاح، جنین دارای حقوق اخلاقی است و به منزله قتل نفس محسوب می‌شود. در مقابل، دیدگاه دیگری وجود دارد که معتقد است جنین تا زمانی که به مرحله‌ای از رشد نرسد که قادر به زندگی مستقل باشد، فاقد حقوق اخلاقی است و در این دوران از نظر اخلاقی مجاز است.
قوانین مربوط در کشورهای مختلف متفاوت است. در برخی کشورها به طور کلی غیرقانونی است، در حالی که در برخی دیگر تحت شرایطی خاص مانند بارداری ناخواسته یا خطر برای سلامت مادر مجاز شمرده می‌شود. در ایران نیز سقط جنین با توجه به شرایط مختلف، احکام قانونی متفاوتی دارد.
سقط جنین یک تابوی اجتماعی در بسیاری از جوامع محسوب می‌شود و زنان و دخترانی که اقدام به این کار می‌کنند، ممکن است با stigma و سرزنش روبرو شوند. این موضوع می‌تواند پیامدهای منفی روانی و اجتماعی برای این افراد به همراه داشته باشد.
سقط جنین می‌تواند تجربه دشواری برای زنان باشد و با احساسات مختلفی مانند غم، اندوه، پشیمانی و اضطراب همراه باشد. به همین دلیل، حمایت روانشناختی از زنانی که سقط جنین می‌کنند، از اهمیت بالایی برخوردار است.
شایع‌ترین علت سقط در سه ماهه اول بارداری، اختلالات کروموزومی جنین است.
برخی از بیماری‌های مادر مانند دیابت، فشار خون بالا و بیماری‌های تیروئید می‌توانند خطر سقط را افزایش دهند.
عفونت‌هایی که رحم را تحت تاثیر قرار می‌دهند، می‌توانند منجر به سقط شوند.
مصرف برخی داروها در دوران بارداری می‌تواند خطر سقط را افزایش دهد.
مصرف مواد مخدر و الکل در دوران بارداری می‌تواند خطر سقط را افزایش دهد.
ضربه شدید به شکم در دوران بارداری می‌تواند منجر به سقط شود.
سقط مکرر به وضعیتی گفته می‌شود که در آن خانمی دو بار یا بیشتر بارداری خود را به طور غیرارادی از دست می‌دهد. این اتفاق می‌تواند برای زوج‌ها بسیار ناراحت‌کننده و طاقت‌فرسا باشد، به خصوص اگر مدت‌ها در تلاش برای باردار شدن بوده‌اند.
بهپور ریاحی پور
